Na mocy art. 108  § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm., dalej: k.p.) pracodawca zatrudniający pracownika na umowę o pracę ma prawo wymierzyć mu karę pieniężną za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy. Wedle § 3 powołanego artykułu kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń egzekucyjnych oraz zaliczek udzielonych pracownikowi na poczet wynagrodzenia.

Otrzymanie przez spółkę kary pieniężnej powoduje konieczność wykazania przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. Momentem otrzymania przychodu będzie moment faktycznego wpływu gotówki do kasy lub na rachunek bankowy bądź potrącenie wymierzonej kwoty z pensji pracownika w dacie tego dokonania, gdyż samo wystawienie noty księgowej, na podstawie której karę pieniężną ujmuje się w księgach rachunkowym nie jest uznawany za moment uzyskania przychodu podatkowego. Nie jest to bowiem przychód  z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, a więc nie jest to wynagrodzenie za wykonaną usługę czy za zbyty towar. Jest to przychód osiągany niejako przy okazji prowadzenia działalności gospodarczej. A zatem podlega rozliczeniu metodą kasową, tj. z chwilą jego faktycznego otrzymania.

Rozpatrując natomiast ww. kwestię na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j.: Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz.1054 ze zm.)  przychód ten nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT.  Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega bowiem przede wszystkim odpłatne świadczenie usług albo odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Aby uznać daną czynność za opodatkowaną podatkiem VAT, powinna ona mieć charakter odpłatny oraz powinien być określony odbiorca usługi – beneficjent. Odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, czyli w sytuacji, w której jest wyraźnie dająca się ustalić korzyść po stronie nabywcy usługi w związku z dokonaną transakcji. Przy każe pieniężnej udzielanej pracownikowi nie otrzymuje on żadnego świadczenia w zamian za wypłatę kary. Brak jest tutaj ekwiwalentu w postaci towaru lub usługi za płatność dokonywaną przez pracownika tytułem wymierzonej mu kary pieniężnej.