Zgodnie z art. 941 Kodeksu cywilnego (k.c.) rozporządzić majątkiem na wypadek śmierci można jedynie przez testament. Natomiast wedle art. 1047 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków z ustawy umowa o spadek po osobie żyjącej jest nieważna. W świetle tych przepisów wątpliwości budziła dopuszczalność zawierania umowy darowizny na wypadek śmierci. Wątpliwości te rozstrzygnął Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 grudnia 2013 r.., sygn. akt: III CZP 79/13, w której przyjął, że dopuszczalne jest zawarcie umowy darowizny na wypadek śmierci, jeżeli jej przedmiotem są konkretne rzeczy lub prawa, a umowa nie jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.