Sąd Najwyższy uchwałą z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. akt III CZP 113/17, rozstrzygnął przedstawione przez Sąd Okręgowy w Lublinie zagadnienie prawne, dotyczące interpretacji art. 8 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 2270). Wskazany przepis przewiduje, iż w przypadku niedotrzymania przez podmiot rynku finansowego ustawowych terminów odpowiedzi na reklamację, uważa się je za rozpatrzoną zgodnie z wolą klienta. Przedstawiona regulacja ma na celu przede wszystkim zapobieganie ignorowania oraz przedłużania rozpatrywania reklamacji przez instytucje finansowe oraz zmobilizowania do sprawnego działania, ale czy to oznacza, że nawet najbardziej absurdalne wysokości roszczeń będą uznawane po upływie ustawowego terminu zgodnie z wolą klienta?

Jakie terminy na rozpatrzenie reklamacji przewidział ustawodawca?

Generalną zasadą obowiązującą w reklamacjach składanych podmiotom rynku finansowego, jest obowiązywanie terminu 30 dni na odpowiedź od dnia otrzymania reklamacji. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie odpowiedzi przed jego upływem. Od każdej reguły są jednak wyjątki i tak w szczególnie skomplikowanych przypadkach, uniemożliwiających rozpatrzenie reklamacji i udzielenie odpowiedzi w terminie 30 dni, może się on przeciągnąć nawet do 60 dni od dnia złożenia reklamacji. W przypadku przedłużenia terminu odpowiedzi, na podmiot rynku finansowego nałożony jest jednak obowiązek poinformowania klienta o przyczynach opóźnienia, okolicznościach, które muszą zostać ustalone dla rozpatrzenia sprawy oraz przewidywalnym terminie rozpatrzenia reklamacji.

Nowe możliwości dla podmiotów rynku finansowego

Uchwała Sądu Najwyższego otwiera drogę do walki podmiotów rynku finansowego z nieracjonalnymi żądaniami klientów.

W postępowaniu wszczętym przez klienta przeciwko podmiotowi rynku finansowego o zapłatę kwoty roszczenia zgłoszonej w reklamacji klienta, art. 8 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 2270) nie wyłącza możliwości kwestionowania przez podmiot rynku finansowego zasadności dochodzonego roszczenia; na podmiocie tym spoczywa ciężar dowodu, że powodowi nie przysługuje roszczenie lub przysługuje w niższej wysokości.