Najem w podatku PIT

Od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 r. – na podstawie przepisów przejściowych wprowadzających. nowy ład (czyli zmiany podatkowe obowiązujące od początku 2022 r.) podatnicy, którzy osiągają przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze (czyli z tzw. najmu prywatnego), mogą stosować formy opodatkowania obowiązujące na 31 grudnia 2021 r. Oznacza to, że zarówno przychody/dochody z najmu prywatnego podatnika, który takie przychody/dochody osiągał do 31 grudnia 2021 r., jak i podatnika, który pierwszy taki przychód/dochód osiągnie od 1 stycznia 2022 r., mogą podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych według skali podatkowej albo ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
Podatnik, który osiąga przychody/dochody z najmu prywatnego w 2022 r., nie składa oświadczenia o wyborze jednej ze wskazanych form ich opodatkowania.
Najem – zasady ogólne W przypadku rozliczania najmu wg zasad ogólnych 2022 r. podatnik nie ma obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Podatek należny od dochodów z najmu prywatnego opodatkowanych na zasadach ogólnych podatnik wykaże w zeznaniu PIT- 36 do końca kwietnia roku następnego i wpłaci w kwocie, która wynika z tego zeznania. Od uzyskanych przychodów z czynszu podatnik odejmuje koszty uzyskania przychodów w postaci wydatków związanych zasięganiem przychodów i nie wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych przez ustawę. Przykładowo do kosztów podatkowych zaliczyć można wydatki na prace naprawcze, remontowe(nie zwiększające wartości początkowej, która podlega amortyzacji), wydatki na sprzątanie, na ogłoszenia o najmie, na wynagrodzenia pośrednika nieruchomości. Od otrzymanego dochodu(czyli przychodu pomniejszonego o koszty jego uzyskania) należy zapłacić podatek PIT według stawki 12% oraz 32% od nadwyżki dochodu ponad kwotę 120 tys. zł, przy czym podatek jest płatny od kwoty przewyższającej kwotę wolną od podatku w wysokości 30 tys. zł. Możliwe jest rozliczenie wspólne z małżonkiem, które polega na tym, że podatek określa się w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków. Prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, przysługuje w 2022 r. w odniesieniu do tych składników majątku, które zostały nabyte lub wytworzone przed 1 stycznia 2022 roku. Oznacza to, że prawo to nie przysługuje w stosunku do wymienionych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, które zostały nabyte lub wytworzone po 31 grudnia 2021 roku.
Najem – ryczałt od przychodów ewidencjonowanych Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – w przypadku korzystania z tej formy opodatkowania podatnik opłaca ryczałt w trakcie roku w wysokości 8,5 proc. przychodów do kwoty 100 tys. zł oraz 12,5 proc. przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 tys. zł. W tym wariancie rozliczenia podatku do przychodów nie odejmuje się kosztów uzyskania przychodów. Podstawą opodatkowania jest bowiem przychód. Wskazane jest jednak wyodrębnienie w umowie najmu czynszu stanowiącego wynagrodzenie wynajmującego za korzystanie z lokalu od zwrotu kosztów administracyjnych w postaci zaliczki miesięcznej dla wspólnoty/ spółdzielni mieszkaniowej. Wówczas przychodem jest tylko czynsz stanowiący wynagrodzenie wynajmującego. Przy tym rozliczeniu nie ma możliwości skorzystania z kwoty wolnej od podatku.
Od początku 2023 r. najem prywatny (a więc najem niezorganizowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) będzie mógł być rozliczany wyłącznie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Najem rozliczany wcześniej wg zasad ogólnych automatycznie będzie od początku 2023 r. podlegał rozliczeniu ryczałtem od przychodów.
Najem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Nie ma przeszkód, żeby najem nawet jednego, a tym bardziej większej liczby lokali, zorganizować w ramach indywidualnej działalności gospodarczej. Przy zakładaniu działalności trzeba wybrać formę opodatkowania. Jedną z opcji są zasady ogólne, czyli skala podatkowa. To podstawowa forma opodatkowania działalności gospodarczej. W tym trybie przedsiębiorca od wszystkich przychodów z działalności odejmuje koszty uzyskania przychodów (związane z osiągnięciem przychodów i nie wyłączone przez ustawę). A od otrzymanego w ten sposób dochodu przedsiębiorca płaci podatek PIT wg stawki 12% oraz32% od nadwyżki dochodu ponad kwotę 120 tys. zł. Podatek płaci się jednak od dochodu przewyższającego kwotę wolną 30 tys. zł. Możliwe jest wspólne rozliczenie podatku małżonkiem.
Rozpoczęcie działalności gospodarczej implikuje obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Obecnie możliwe jest skorzystanie z tzw. ulgi na start i nieopłacanie składek na ubezpieczenia społeczne przez pierwsze 6 miesięcy prowadzenia działalności gospodarczej. Potem przez 2 lata można skorzystać z tzw. małego ZUS, czyli możliwości opłacenia składek ZUS w mniejszej preferencyjnej wysokości. Ani ulga na star ani mały ZUS nie obejmują jednak składki zdrowotnej, którą co do zasady trzeba opłacać od rozpoczęcia działalności gospodarczej. Składka zdrowotna przy działalności gospodarczej prowadzonej wg zasad ogólnych wynosi 9%dochodu, jednak nie mniej niż:9% minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu 1 stycznia roku składkowego (w 2022
roku – kwota 270,90 zł) – jeżeli składka zdrowotna obliczona w ten sposób będzie niższa niż kwota 9% minimalnego wynagrodzenia, będziesz musiał podnieść wysokość składki do tej kwoty9% iloczynu liczby miesięcy w roku składkowym i minimalnego wynagrodzenia obowiązującego pierwszym dniu tego roku składkowego, w przypadku składki obliczanej od rocznej podstawy jej wymiaru (w 2022 roku dla pełnego roku składkowego – kwota 3 250,80 zł).Składka zdrowotna w tym przypadku nie pomniejsza ani dochodu do opodatkowania, ani należnego podatku PIT.
Rok składkowy to okres od 1 lutego danego roku do 31 stycznia roku następnego. Przy opłaceniu składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu działalności gospodarczej w standardowej wysokości (a więc po upływie 2 lat stosowania tzw. małego ZUS) suma składek do zapłaty miesięcznie wynosi obecnie 1.211,28 zł. A jeżeli przedsiębiorca nie będzie korzystać z dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego będzie to 1.124,23 zł.
Z kolei przy opłaceniu składek na ubezpieczenia społeczne w ramach tzw. małego ZUS suma składek do zapłaty miesięcznie wynosi obecnie 285,71 zł. A bez dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego będzie to 263,59 zł.
Wg powyższych zasad najem będzie można rozliczać także w 2023 r.
Przedsiębiorca może zamiast zasad ogólnych wybrać opodatkowanie podatkiem liniowym wg. Stawki 19%. Różnica polega na tym, że nie ma tutaj drugiego progu podatkowego, stąd określnie podatku mianem podatku liniowego. Poza tym w tym przypadku nie odlicza się kwoty wolnej od podatku, a więc cały dochód (a nie tylko nadwyżka ponad 30 tys. zł) podlega opodatkowaniu. Ponadto przy tym rozliczeniu nie jest dopuszczalne opodatkowanie wspólnie z małżonkiem. Składka zdrowotna natomiast wynosi 4,9% dochodu (nie mniej niż stawki podane wyżej) i można ją odliczyć od dochodu, przy czym odliczenie nie może przekroczyć kwoty 8.700 zł rocznie.