Nabycie statusu dużego przedsiębiorcy wiąże się z wieloma dodatkowymi obowiązkami, które wynikają w szczególności z ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 424, dalej: ustawa). Jej przepisy mają co do zasady zapobiegać zatorom płatniczym w stosunkach gospodarczych oraz ułatwiać dochodzenie przeterminowanych należności, dlatego wprowadzają dodatkowe wymagania w stosunku do największych podmiotów obrotu gospodarczego.

W zawiązku z powyższym, w świetle ustawy:

• Duży przedsiębiorca, który jest dłużnikiem, jest zobowiązany do złożenia drugiej stronie transakcji handlowej oświadczenia o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy. Oświadczenie składa się w formie, w jakiej jest zawierana transakcja handlowa, najpóźniej w momencie jej zawarcia (art. 4c ustawy). Najbezpieczniej więc oświadczenie takie ująć bezpośrednio w postanowieniach umowy. Jednocześnie oświadczenia takiego nie musi składać przedsiębiorca posiadający status mikro, małego lub średniego przedsiębiorcy.

• Jeżeli dłużnikiem zobowiązanym do zapłaty za towary lub usługi jest duży przedsiębiorca, a wierzycielem jest mikroprzedsiębiorca, mały przedsiębiorca albo średni przedsiębiorca, termin zapłaty określony w umowie nie może przekraczać 60 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi. W przypadku gdy strony ustalą harmonogram spełnienia świadczenia pieniężnego w częściach, termin ten stosuje się do zapłaty każdej części świadczenia pieniężnego (art. 7 ust. 2a ustawy). Co istotne, w przypadku umów zawieranych tylko między dużymi przedsiębiorcami możliwe jest ustalenie dłuższego terminu zapłaty, przy czym należy pamiętać o właściwym, samodzielnym ustaleniu statusu drugiej strony umowy.

• Kierownicy podatników innych niż podatkowe grupy kapitałowe, u których wartość przychodu uzyskana w roku podatkowym, który zakończył się w roku kalendarzowym poprzedzającym rok podania indywidualnych danych podatników do publicznej wiadomości, według stanu na pierwszy dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym indywidualne dane podatników mają zostać podane do publicznej wiadomości, przekroczyła równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym roku kalendarzowego poprzedzającego rok podania indywidualnych danych podatników do publicznej wiadomości, są zobowiązane przekazać drogą elektroniczną ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku, sprawozdanie o stosowanych przez te podmioty w poprzednim roku kalendarzowym terminach zapłaty w transakcjach handlowych (art. 13a ust. 1 ustawy).

Jednocześnie należy pamiętać, iż

1. kto wbrew obowiązkowi nie składa oświadczenia o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy albo składa oświadczenie niezgodne ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny (od 20 do 5000 zł),
2. wprowadzenie do umowy między dużym przedsiębiorcą, a mikroprzedsiębiorcą, małym przedsiębiorcą albo średnim przedsiębiorcą terminów zapłaty przekraczających 60 dni powoduje ich nieważność i zastąpienie ich maksymalnymi terminami 60 dniowymi,
3. kto nie przekazuje w terminie sprawozdania o stosowanych terminach zapłaty w transakcjach handlowych lub utrudnia lub udaremnia wywiązanie się z tego obowiązku, podlega karze grzywny (od 20 do 5000 zł).

Zapraszamy również do zapoznania się z naszym artykułem: Jak ustalić status dużego przedsiębiorcy?

Jak ustalić status dużego przedsiębiorcy?

W przypadku pytań pozostajemy do Państwa dyspozycji.