W praktyce procesu cywilnego pojawiały się wątpliwości, czy niepodanie w pozwie adresu zamieszkania pozwanego jest brakiem formalnym pozwu uniemożliwiającym nadanie mu prawidłowego biegu. A więc czy przewodniczący powinien wezwać powoda do uzupełnienia tego braku poprzez wskazanie adresu pozwanego, w terminie tygodniowym od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem zwrotu pozwu czy też sąd może doręczyć pozew pozwanemu np. na adres miejsca pracy. Z jednej strony bowiem art. 126 § 2 pkt 1 k.p.c. wymaga podana w pierwszym piśmie w sprawie (a takim pismem jest m. in. pozew) miejsca zamieszkania lub siedziby i adresów stron. Z drugiej wedle art. 135 § 1 k.p.c. doręczenia dokonuje się w mieszkaniu, w miejscu pracy lub tam, gdzie się adresata zastanie. Z czego wynika, że odpis pozwu może być doręczony pozwanemu w innym miejscu niż mieszkanie pozwanego. Na tle tych wątpliwości Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 lipca 2014 roku, sygn. akt: III CZP 43/14 przyjął, że niewskazanie przez powoda w pozwie miejsca i adresu zamieszkania pozwanego będącego osobą fizyczną jest brakiem formalnym pozwu uniemożliwiającym nadanie mu prawidłowego biegu.

W kontekście wskazanej uchwały zalecać należy wpisywanie w umowach cywilnoprawnych adresu zamieszkania i nr PESEL kontrahentów.